Kościół Boga Wszechmogącego – „Składając Bogu najcenniejszą ofiarę” – Ładne piosenki religijne

„Czasu nie można cofnąć. Wydarzenia z przeszłości stają się pełnymi żalu wspomnieniami człowieka, a słowa i miłość Boga stają się siłą napędową w jego nowym życiu. Ludzkie rany goją się dzień po dniu, siła powraca, a człowiek wstaje i spogląda na twarz Wszechmogącego… tylko by odkryć, że Ten zawsze był przy jego boku, a Jego uśmiech i cudowne oblicze wciąż go wzruszają. Jego serce nadal kryje troskę o ludzkość, którą stworzył, a Jego dłonie są wciąż ciepłe i silne jak na początku. To jak powrót człowieka do Ogrodu Eden, jednak tym razem człowiek nie słucha już pokus węża, nie odwraca się już od oblicza Jahwe. Człowiek pada na kolana przed Bogiem, wznosi oczy i spogląda na Jego uśmiechniętą twarz, składając Mu swoją najcenniejszą ofiarę – Och! Mój Panie, mój Boże!”z księgi „Słowo ukazuje się w ciele”



Kościół Boga Wszechmogącego –„Składając Bogu najcenniejszą ofiarę”–  Ładne piosenki religijne

I
Po latach ucisku, skarcony i oczyszczony,
zmęczony życiem jest człowiek,
a jego chwała i romantyczność utracone.
Zrozumiał prawdę bycia człowiekiem i oddania się Bogu.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.


II
Brzydzi się swą nikczemnością, nienawidzi swej dzikości
i niezrozumienia, i żądań od Boga.
Nie zawróci czasu, nie zmieni żali.
Lecz Boże słowo i miłość dziś dają mu nowe życie.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.

III
Dzień po dniu rany goją się, powraca siła.
Wstaje, patrzy w twarz Wszechmogącego,
tylko by zrozumieć, że Bóg zawsze tu był,
uśmiecha się, a Jego miłość wciąż tak piękna.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.

IV
Jego serce nosi ludzkie troski; Jego dłonie ciepłe i mocne,
jakimi od początku zawsze były.
To tak, jakby człowiek powrócił do rajskiego ogrodu.
Sprzeciwia się wężowi, zwraca się do Jahwe.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.
I tak składa najcenniejszą ofiarę swojemu Bogu,
który uśmiecha się doń.
O! Mój Panie! Mój Boże!
ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”

Zalecenie: Piosenki o Jezusie