Pytanie 6: Dlaczego w dniach ostatecznych Bóg pod cielesną postacią Syna człowieczego czyni dzieło sądu? Jaka jest różnica między zmartwychwstałym ciałem duchowym Pana Jezusa a Jego ucieleśnieniem pod postacią Syna człowieczego?

 

Odpowiedź:

Większość wierzących uważa, że przychodząc ponownie, Pan objawi się im w Swoim ciele duchowym, czyli w duchowym ciele Pana Jezusa, w którym On ukazywał się człowiekowi przez czterdzieści dni po zmartwychwstaniu. Dla nas wierzących to jest całkiem jasne. Zewnętrznie duchowe ciało Pana Jezusa po Jego zmartwychwstaniu wygląda tak samo jak Jego postać cielesna, lecz ciała duchowego nie ogranicza świat materialny, przestrzeń ani miejsce. Ono może swobodnie się pojawiać i znikać, u ludzi wzbudzając szok i zdumienie. Opisy tego zawarte są w Biblii. Zanim Pan Jezus został ukrzyżowany, mówił i działał w zwykłym człowieczeństwie ciała. Kiedy wyrażał prawdę, nawiązywał kontakty z ludźmi lub czynił cuda, ludziom się wydawało, że jest normalny pod każdym względem. Ludzie naprawdę widzieli Jego ciało, On prawdziwie czynił Swoje dzieło, prawdziwie cierpiał męczarnie i płacił za to Swoją cenę. W końcu właśnie to ciało zostało przybite do krzyża jako ofiara za grzechy człowieka, wypełniając w ten sposób Boże dzieło odkupienia. To jest powszechnie uznany fakt. Pomyślcie przez chwilę. Gdyby dzieło czyniło duchowe ciało Pana Jezusa, to czy mógłby On przestawać z ludźmi i prowadzić z nimi normalne rozmowy? Czy mógłby prawdziwie cierpieć męki i zapłacić za to Swoją cenę? Czy mógłby zostać przybity do krzyża? Nic z tego nie byłoby możliwe. Gdyby dzieła dokonywało Jego ciało duchowe, to czy my ludzie moglibyśmy swobodnie się z Nim kontaktować? Czy ujawnilibyśmy swoje zepsute usposobienia? Czy formowalibyśmy pewne pojęcia o Nim? Czy ośmielalibyśmy się buntować przeciwko Bogu i dowolnie Go osądzać? To byłoby niemożliwe! Wszyscy ludzie są przepojeni normalnym człowieczeństwem, wszyscy podlegają ograniczeniom świata materialnego, przestrzeni i miejsca. Proces myślowy człowieka też jest normalny. Gdyby ludzie mieli mieć kontakt z dziełem ciała duchowego, byliby przerażeni i ogarnięci paniką. Ich myśli stałyby się szalone i maniakalne. W obliczu takiej sytuacji Bóg czułby się zmuszony odnieść sukces w Swoim dziele zbawienia ludzkości. Zatem wynik osiągnięty poprzez działanie w formie zwyczajnego człowieczeństwa znacznie przewyższa działanie w formie ciała duchowego. Na przestrzeni wieków wybrany lud Boga nigdy nie doświadczył dzieł duchowego ciała Boga. Z pewnością nie byłoby stosowne, żeby ciało duchowe bezpośrednio wyrażało prawdę, kontaktowało się z ludźmi i kierowało kościołami.

Dzieło sądu, którego dokonuje drugie przyjście Boga w dniach ostatecznych, wykorzystuje wyrażenie „oczyścić”, „zbawić” i „uczynić człowieka doskonałym”. Jego celem jest ujawnienie i wykluczenie ludzi, rozdzielenie według ich rodzajów, a potem nagrodzenie dobrych i ukaranie grzesznych. Gdyby Bóg miał się człowiekowi objawić w formie Swojego ciała duchowego, wszyscy ludzie, dobrzy i źli, padliby przed Nim na twarz, więc w jaki sposób On miałby oddzielić dobrych od złych? Poza tym gdyby Bóg miał się objawić w Swoim ciele duchowym, człowieka ogarnęłaby panika, a na całym świecie zapanowałby chaos. Gdyby tak się stało, w jaki sposób Bóg miałby normalnie wypełnić Swoje dzieło sądu w dniach ostatecznych? Podobnie w jaki sposób Bóg mógłby zrealizować Swój plan zgromadzenia przed katastrofą ludzi, którzy wypełniają wolę Bożą? Zatem w dniach ostatecznych Bóg nadal musi objawiać się w ludzkim ciele jako Syn człowieczego ze zwykłym człowieczeństwem. Jedynie tak może On działać i żyć w świecie ludzi i tylko tak może On wyrażać prawdę, sądzić i oczyszczać człowieka w sposób praktyczny, by człowiek mógł zostać wyrwany z wpływów Szatana, zbawiony przez Boga oraz by mógł się stać ludem Bożym. Wcielony Pan Jezus działał w zwykłym człowieczeństwie dla odkupienia ludzkości. Zmartwychwstałe duchowe ciało Pana Jezusa ukazało się człowiekowi tylko na dowód na to, że Pan Jezus był wcieleniem Boga. Stało się tak dla umocnienia wiary człowieka. Zatem duchowe ciało Boga przybyło tylko, by ukazać się człowiekowi, a nie działać. Bóg wcielony musi mieć zwykłe człowieczeństwo, by mógł działać wśród ludzi oraz doprowadzić do odkupienia i zbawienia ludzkości. Jeśli więc Bóg pragnie w pełni zbawić ludzkość w swoim dziele sądu w dniach ostatecznych, musi stać się ciałem i dla osiągnięcia najlepszych wyników czynić Swoje dzieło jako zwykły człowiek. Z pewnością by czynić dzieło sądu w dniach ostatecznych, On nie objawi się człowiekowi w duchowym ciele Pana Jezusa. My wszyscy jako wierzący musimy to dobrze zrozumieć.

Aby jeszcze lepiej zrozumieć znaczenie wcielenia, przeczytajmy fragment słowa Boga Wszechmogącego. Bóg Wszechmogący mówi: „Staje się ciałem, ponieważ ciało również może posiadać władzę, i jest On w stanie realizować swoje dzieło wśród ludzi w sposób praktyczny, który jest widoczny i namacalny dla człowieka. Takie dzieło jest dużo bardziej realistyczne niż wszelkie dzieła dokonywane przez Ducha Boga posiadającego całą władzę, a rezultaty tej pracy są również widoczne. Jest tak, ponieważ Boże wcielenie może przemawiać i pracować w sposób praktyczny; zewnętrzna postać Jego cielesności nie ma żadnej władzy i człowiek może się do niej zbliżyć. Jego istota niesie za sobą władzę, lecz Jego władza nie jest widoczna dla nikogo. Kiedy On przemawia i działa, człowiek nie jest w stanie wykryć istnienia Jego władzy; to nawet korzystniejsze dla Jego faktycznego dzieła. (…) Jeżeli Bóg nie staje się ciałem, pozostaje Duchem, który jest zarazem niewidzialny i nienamacalny dla człowieka. Człowiek jest stworzeniem cielesnym; człowiek i Bóg należą do dwóch różnych światów i mają różną naturę. Duch Boga jest niezgodny z cielesnym człowiekiem i nie mogą powstać pomiędzy nimi żadne relacje; co więcej, człowiek nie może stać się duchem. I dlatego Duch Boga musi stać się jednym ze stworzeń i dokonać Jego pierwotnie zamierzonego dzieła. Bóg może zarówno wznieść się na najwyższe miejsce jak i poniżyć się poprzez stanie się człowiekiem stworzonym, pracując i żyjąc wśród ludzi, ale człowiek nie może wznieść się na najwyższe miejsce i stać duchem, a tym bardziej nie może on zejść w miejsce najniższe. I dlatego Bóg musi stać się ciałem, aby dokonać swego dzieła” („Tajemnica Wcielenia (4)” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”).

„Niektóre cechy wcielonego Boga odbiegają od ludzkich wyobrażeń na Jego temat; ludzie wyobrażają sobie, że te rzeczy są niewidzialne, nietykalne i tajemnicze oraz że może On o czymś wiedzieć, nie będąc ograniczonym przestrzenią czy geografią. Jeśli tak jest, wówczas nie jest to ciało fizyczne, ale ciało duchowe. Jezus, po tym, jak został przybity do krzyża, a następnie zmartwychwstał, mógł przejść przez zamknięte drzwi, ale był to zmartwychwstały Jezus. Przed zmartwychwstaniem nie mógłby przejść przez ścianę. Był ograniczony czasem, przestrzenią i geografią. To normalny aspekt ciała” („Jak rozumieć relację między ciałem a duchem Boga” w księdze „Zapisy przemówień Chrystusa”).

„Ponieważ osądzeniu podlega człowiek, człowiek, który jest z ciała i został poddany zepsuciu, a duch szatana nie jest sądzony bezpośrednio, dzieło sądu nie jest wykonywane w świecie duchowym, ale między ludźmi. Nikt nie jest bardziej odpowiedni i nie ma lepszych kwalifikacji do dzieła osądzania zepsucia ciała człowieka, niż wcielony Bóg. Gdyby sąd był dokonywany bezpośrednio przez Ducha Bożego, to nie byłby wszechogarniający. Co więcej, takie dzieło byłoby trudne do zaakceptowania przez człowieka, ponieważ Duch nie jest w stanie stanąć twarzą w twarz z człowiekiem, a z tego powodu skutki nie byłyby natychmiastowe, tym bardziej człowiek nie byłby w stanie lepiej dostrzec nienaruszalnego usposobienia Bożego. Szatan może być w pełni pokonany tylko wtedy, gdy Bóg w ciele sądzi zepsucie ludzkości. Będąc tym samym, co człowiek, posiadając zwykłe człowieczeństwo, Bóg w ciele może bezpośrednio osądzać niesprawiedliwość człowieka; jest to znak Jego wrodzonej świętości i Jego niezwykłości. Tylko Bóg jest uprawniony i jest w stanie osądzić człowieka, bo cechuje się prawdą i sprawiedliwością, a więc może On osądzić człowieka. Ci, którzy są bez prawdy i sprawiedliwości nie są zdatni do sądzenia innych. Gdyby to dzieło zostało wykonane przez Ducha Bożego, nie byłoby zwycięstwem nad szatanem. Duch jest z natury bardziej wzniosły niż istoty śmiertelne, a Duch Boży jest z natury święty i triumfuje nad ciałem. Gdyby Duch wykonywał to dzieło bezpośrednio, nie byłby w stanie osądzić całego nieposłuszeństwa człowieka i nie mógłby ujawnić całej jego niesprawiedliwości. Ponieważ dzieło osądzania jest również wykonywane poprzez ludzkie koncepcje Boga, a człowiek nigdy nie miał żadnych koncepcji Ducha, dlatego Duch nie jest w stanie lepiej odsłonić nieprawości człowieka, a tym bardziej całkowicie ujawnić takiej nieprawości. Wcielony Bóg jest wrogiem wszystkich tych, którzy Go nie znają. Osądzając ludzkie koncepcje i sprzeciw wobec Niego, ujawnia On całe nieposłuszeństwo ludzkości. Efekty Jego dzieła w ciele są bardziej widoczne niż efekty dzieła Ducha. A zatem osądzenie całej ludzkości nie jest wykonywane bezpośrednio przez Ducha, ale jest dziełem Boga wcielonego” („Zepsuta ludzkość jeszcze bardziej potrzebuje wybawienia przez ucieleśnionego Boga” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”).

„Tylko stając się ciałem mógł On osobiście sprawić, aby Jego słowa trafiły do uszu wszystkich i żeby wszyscy, którzy mają uszy mogli usłyszeć Jego słowa i przyjąć Jego dzieło osądzania słowem. Tyle, że taki rezultat osiągnęło Jego słowo, nie zaś pojawienie się Ducha, który przeraził człowieka zmuszając go do uległości. Tylko poprzez takie praktyczne i niezwykłe dzieło dawne usposobienie człowieka, głęboko ukryte przez wiele lat, może zostać w pełni ujawnione, aby człowiek mógł je rozpoznać i zmienić. Jest to praktyczne dzieło Boga wcielonego; przemawia On i przeprowadza sąd w sposób praktyczny, aby osiągnąć rezultaty osądzania człowieka słowem. Jest to władza Boga wcielonego i znaczenie Bożego wcielenia” („Tajemnica Wcielenia (4)” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”).

Słowo Boga Wszechmogącego jasno pokazuje różnicę między dziełem Boga w ciele duchowym i dziełem Boga wcielonego. Również w pełni wyjaśnia znaczenie dzieła Bożego w Jego wcieleniu. Pomimo tego, że duchowe ciało Pana Jezusa może objawiać się ludziom i stawać z nimi twarzą w twarz, ciało duchowe nadal pozostaje niezgłębione, tajemnicze i nieprzystępne dla ludzi. On napełnia ich serca strachem i obawami oraz sprawia, że zachowują pełen szacunku dystans. Ponieważ ciało duchowe Pana Jezusa nie może normalnie nawiązywać kontaktów z człowiekiem i nie może normalnie pracować i mówić wśród ludzi, On jest niezdolny zbawić ludzkość. Jednakże Bóg wcielony jest inny. On może oddziaływać na ludzi w sposób praktyczny i realny. Może dostarczać człowiekowi wodę i pożywienie, tak jak Pan Jezus, żyjąc wśród ludzi, mógł wyrażać prawdę, by zaopatrywać człowieka w dowolnym czasie i miejscu. Jego uczniowie często siadali z Nim, słuchali Jego nauk i szczerze z Nim dyskutowali. On bezpośrednio dawał im wodę i przewodził nimi Gdy mieli jakieś kłopoty lub trudności, Pan Jezus pomagał im je rozwiązać. Byli obdarowywani ogromną ilością środków do życia. Boga uważali za życzliwego i uroczego. Z tego powodu mogli prawdziwie miłować Boga i być Mu posłusznymi. Jedynie wtedy, gdy wcielenie Boga zjawia się w świecie człowieka, mamy możliwość nawiązania bezpośredniego kontaktu, doświadczenia i poznania Boga. Wyłącznie wtedy jesteśmy w stanie na własne oczy zobaczyć Bożą cudowność, mądrość i praktyczne zbawienie ludzkości. Oto jeden aspekt znaczenia i praktycznej wartości dzieła Boga wcielonego. Ciało duchowe zwyczajnie nie może osiągnąć takich rezultatów.

Ta rozmowa pozwoliła nam zrozumieć jeden fakt. Jedynie będąc wcieleniem jako Syn człowieczy i działając w zwykłym człowieczeństwie Bóg może właściwie osądzać, podbić i oczyszczać człowieka. Ciało duchowe Pana Jezusa nie mogłoby w Swoim dziele osiągnąć takich samych rezultatów. Na początku, kiedy Bóg stanie się ciałem jako Syn człowieczy, by wśród ludzi wypełniać dzieło osądzenia i oczyszczenia, my ludzie będziemy Go traktować jak zwykłego człowieka, ponieważ jeszcze nie odróżniamy, kto naprawdę jest wcieleniem Boga. Będziemy nawet formułować poglądy dotyczące słowa i dzieła Bożego, będziemy traktować Chrystusa bez należytego szacunku i odmawiać Mu posłuszeństwa. Będziemy mówić fałszywie, żeby Go zmylić, będziemy Go osądzać, sprzeciwiać się Mu, a nawet Go potępiać. Przed Chrystusem w pełni objawi się arogancja, bunt i opór nas, ludzi. Jak mówi Bóg Wszechmogący: „Skażone usposobienie, bunt i opór człowieka są wystawiane na światło na widok Chrystusa, a bunt i opór okazany w takiej chwili są bardziej absolutne i pełne niż jakiekolwiek inne. To dlatego że Chrystus to Syn człowieczy i posiada w sobie zwykłe człowieczeństwo, a człowiek ani nie ceni, ani Go nie szanuje. Dzieje się tak, bo Bóg mieszka w ciele, w którym bunt człowieka zostaje obnażony żywo i dokładnie. Dlatego powiadam, że nadejście Chrystusa wydobyło bunt całej ludzkości i przyniosło naturze ludzkości silną ulgę. Nazywa się to »kuszeniem tygrysa by zszedł z góry« oraz »wywoływaniem wilka z lasu«” („Ci, którzy nie są zgodni z Chrystusem, z pewnością są przeciwnikami Boga” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”). Bóg osądza, przycina i traktuje ludzkość stosownie do jej rzeczywistego buntu i oporu. Dzieło Boże jest prawdziwe praktyczne i ujawnia ludzi takimi, jacy są. W obliczu takich dowodów ci, którzy są w stanie przyjąć prawdę, będą w pełni przekonani i przyznają się do swego buntu i oporu. Oni również staną się świadomi świętego, sprawiedliwego i nienaruszalnego usposobienia Boga i będą w stanie z pokorą przyjąć osądzenie Boga i karę, aby mogli zostać podbici i zbawieni przez praktyczne dzieło Boże. Jak mówi Bóg Wszechmogący: „Wcielony Bóg jest wrogiem wszystkich tych, którzy Go nie znają. Osądzając ludzkie koncepcje i sprzeciw wobec Niego, ujawnia On całe nieposłuszeństwo ludzkości. Efekty Jego dzieła w ciele są bardziej widoczne niż efekty dzieła Ducha. A zatem osądzenie całej ludzkości nie jest wykonywane bezpośrednio przez Ducha, ale jest dziełem Boga wcielonego. Bóg w ciele może być widziany i dotykany przez człowieka, i Bóg w ciele może całkowicie podbić człowieka. W swojej relacji z Bogiem w ciele człowiek przechodzi od sprzeciwu do posłuszeństwa, od prześladowań do akceptacji, od koncepcji do wiedzy i od odrzucenia do miłości. Są to efekty dzieła Boga wcielonego. Człowiek zostaje zbawiony tylko przez zaakceptowanie Jego osądu, dopiero stopniowo poznaje Go poprzez słowa padające z Jego ust, jest zdobywany przez Niego w czasie swego sprzeciwu wobec Niego i otrzymuje od Niego życie, kiedy przyjmuje Jego karcenie. Wszystko to jest dziełem Boga w ciele, a nie dziełem Boga w Jego tożsamości Ducha” („Zepsuta ludzkość jeszcze bardziej potrzebuje wybawienia przez ucieleśnionego Boga” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”). A zatem człowiek będzie w pełni oczyszczony i zbawiony, jeśli dzieła sądu w dniach ostatecznych dokona wcielenie Boga.

z książki „Klasyczne pytania i odpowiedzi o ewangelia królestwa”

Zalecenie: Powtórne przyjście Chrystusa